We maakten voor het eerst kennis eind jaren 70 van vorige eeuw. Je overdonderde me en deed me zelfs een beetje twijfelen. Gelukkig was ik in goed gezelschap. Als zij het waagden om je grauwe trappen te betreden, zou het voor mij ook wel lukken. Binnen de kortste keren veranderde het gevoel van onbehagen in een soort van opwinding. Ik voelde dat er iets zou gebeuren maar had geen flauw idee van wat me te wachten stond. Al die tijd rolde er een golf van geluid vanonder je golfplaten dak. Eerst vrolijk en muzikaal, nadien ritmisch en dreigend. Als een grommende vulkaan die borrelt en bruist ter aankondiging van een helse uitbarsting. Je spuwde onophoudelijk geluiden uit van de geelrode massa die zich roerde in je buik. Op het moment van de climax trilde en daverde je alsof het de laatste keer zou zijn. Maar niets was minder waar.
Bijna veertig jaar later doe je nog steeds waar je zo goed in bent. Je brult en gromt en blaast je hete adem over vriend en vijand op de heilige grond. Alles zou de tegenstrever doen om je nooit meer te moeten trotseren. Je doet mensen huilen van ontgoocheling en uitzinnig worden van vreugde. Je bent de bron van levenslange vriendschappen en bekeert mensen van allerlei slag. Je doet mensen over jou spreken. Met ontzag en bewondering. Met angst en afgunst. Want niemand is luider dan jij. Niemand wordt meer gevreesd. In je topdagen wals je alles plat en til je de prestaties van onze strijders naar ongekende hoogten… Maar als het moet kan je ook oorverdovend stil zijn. Als we samen iemand herdenken. Als we afscheid nemen. Dan schalt je stilte tot aan de horizon.
En nu is het aan jou. Het afscheid is nakend. Je kreunde al een hele tijd onder het gewicht van de tand des tijds. Je deed nog een verdienstelijke poging maar talloze opsmukwerken en potten verf kunnen niet verbloemen dat je in sneltempo aftakelt. Het mag een wonder heten dat je er überhaupt nog staat. Het zal even wennen zijn zonder jou. Treuren doe ik echter niet, omdat ik weet dat je opvolger zijn uiterste best zal doen om in je voetsporen te treden. Toch zal ik regelmatig aan je terugdenken. Met een gevoel van fierheid. Omdat ik je vriend mocht zijn. Omdat je een deel van mijn leven bent geworden. Dankbaar omdat we samen zoveel hebben meegemaakt. Ik zal je nooit vergeten. Het ga je goed m’n vriend…
KVdV
