Hoe kijkt Marino Sabbadini terug op zijn periode bij Malinwa, halfweg de jaren ’90? ‘Naar China met Florian Urban: een belevenis, hoor.’
In het seizoen 1993-1994 kwam Marino Sabbadini de geel-rode rangen vervoegen. De Italo-Belg ruilde het Veltwijckpark van Germinal Ekeren in voor een stekje Achter De Kazerne. Hij bleeft twee en een half jaar in de Dijlestad. ‘Mijn periode bij KV Mechelen situeert zich vlak na de glorieperiode.
Het was de tijd dat Willy Dussart voorzitter was en het verval al een beetje was ingezet. Ik kwam toen over na vier jaar Germinal Ekeren, waar ik al van Europees voetbal had mogen proeven. De overstap naar Mechelen heb ik samen gezet met Alex Czerniatynski. We werden aangekondigd als de vervangers van Sven Vermant en Rene Eijkelkamp, die toen andere oorden opzochten. Toch is nogal oneerbiedig om te zeggen dat alle toppers toen vertrokken waren.
Mijn ploeggenoten van toen waren nog altijd Michel Preud’homme, Koen Sanders, Geert Deferm en Polleke Demesmaeker: allemaal namen als een klok. Maar ik voelde wel dat het einde van die gloriecyclus aan het naderen was. Op bestuursniveau begonnen er strubbelingen te komen. Achteraf gezien kan ik dat beter plaatsen. Maar het is niet leuk als je op een bepaald moment ziet dat alle wagens in beslag worden genomen. Dat zijn dingen die ik me altijd zal herinneren. Achteraf bekeken heb ik van één ding spijt: dat ik Fi Vanhoof nooit heb gebeld na zijn ontslag. Ik besef nu maar al te goed hoe onrechtvaardig dat was, en wat Fi voor de geschiedenis van KV Mechelen heeft betekend. Maar destijds was ik niet matuur genoeg om hem te contacteren.’
Luis Oliveira
‘En toch was het zeker niet allemaal kommer en kwel. Ik heb mooie momenten beleefd Achter De Kazerne. Eén van mijn hoogtepunten blijft nog altijd de Europese campagne. Daarvoor staat een profvoetballer tenslotte toch op het veld. Ik heb mogen spelen tegen MTK Boedapest en Norrkoping. Maar de ultieme confrontatie blijft toch nog altijd het duel met het Italiaanse Cagliari. Luis Oliveira speelde daar toen, en hij was als Belgisch international op het toppunt van zijn kunnen. In de nationale competitie blijven vooral de twee doelpunten tegen Racing Genk me bij. Als rasechte Limburger – momenteel woon ik trouwens in het Genkse – vergeet je dat niet zo snel. Ook een toernooi in China zal me altijd bijblijven. We mochten toen meer dan tien dagen gaan voetballen in het verre Oosten. En dat was nogal een cultuurshoch, ja. Zeker als je met kleurrijke figuren als Florian Urban op stap bent: een belevenis, hoor (lacht).’
Nico Vaesen
‘Het voetbal van nu is niet te vergelijken met dat van twintig jaar geleden. De buitenlandersregel zorgt naar mijn gevoel voor één van de grootste verschillen. Voor het Bosman-arrest stond je met maximaal drie buitenlanders op het veld. Dat maakte bepaalde derby’s nog intenser. Je merkte dat ook aan de beleving rondom het stadion. Maar ik volg het voetbal nog altijd van dichtbij. Ik train een eersteprovincialer in het Limburgse en ik volg mijn zoon wanneer hij moet voetballen. Geregeld probeer ik nog een wedstrijd mee te pikken, maar veeleer van ploegen uit de buurt, zoals Genk en Standard. Ik ben goed bevriend met voetbalmakelaar Nico Vaesen. En samen trekken we er wel eens op uit.’
Tekst: Bart Liekens