Na een vijftiental lessen Nederlands was het tijd voor een uitstap door Mechelen, zodat spelers en coach in de praktijk konden toepassen wat ze al geleerd hadden.
Iets over één ’s middags namen Gerd van het supportersorgaan en ikzelf elk plaats achter het stuur van een KVM-minibus richting Mechelen-centrum. Iedereen was van de partij, behalve Milos Kosanovic die door privéomstandigheden niet mee kon. Elke ‘leerling’ kreeg een mapje met daarin de bezienswaardigheden met bijbehorende vragen en een boeteparcours met foto’s.
Aleksandar Jankovic, die i
n mijn busje zat, wees er mij meteen op dat ik niet te gek moest doen, want dat ik met 10.000.000 op weg was! Ik stelde hem maar direct gerust door te wijzen op het verkeersbord met 30 km/uur net als je de KV-poort buiten rijdt. Daar schrok iedereen van, want dat had tot nu toe niemand opgemerkt.
De busjes hadden we nodig om spelers en coach te wijzen op de verschillende (nieuwe) verkeersborden en snelheidsbeperkingen in de stad Mechelen. Dat zou een vermindering van het aantal boetes van de spelers ten goede komen.
Na dit toertje parkeerden we de busjes op het plein aan Mac Donalds en trokken te voet naar het centrum. Onderweg zouden onze spelers en coach wat uitleg krijgen bij bezienswaardigheden. Lang mochten we er echter niet bij stilstaan, want dat was erg slecht voor de benen van onze koningen. Na het Begijnhof zakten we via de Melaan af naar de Vismarkt en verder naar de IJzerenleen waar we KV attent maakten op de prachtige gevels van goed bewaarde woningen. Af en toe kwam er een speler in de buurt van zijn appartement en hoorden we hem roepen: ‘Daar woon ik!’
Omdat Jankovic de wandeling niet te lang wou laten duren vanwege de vermoeidheid van de spelers en de aankomende match, belde Gerd vroeger dan afgesproken naar de l’Amitié zodat ze de pannen al konden voorverwarmen. Ons was immers een lekkere hap beloofd, een traktatie van baas Dirk.
Op de Grote Markt waren op dat moment alle voorbereidingen voor Maanrock bezig en lieten we de spelers nog even zoeken naar het varken en de beer op het dak van twee cafés. Dit tot groot plezier van Cissé en Jerry.
In de l’Amitié werden we erg vriendelijk onthaald. De baas en bazin deden hun uiterste best om duidelijk Nederlands te praten, wat ook best lukte bij onze spelers en coach. Gerd en ik keken met een streng oog toe dat iedereen voldoende sprak, in afwachting van de heerlijke pannenkoeken die er al snel aankwamen. We mochten kiezen tussen suiker, ijs of choco (Obradovics favoriet!).
Na een leuke groepsfoto met de baas keerden we terug langs Nieuwwerk, waar we nog even het kleinste cafeetje van Mechelen aanwezen. Over de Wollemarkt ging de wandeling verder richting Melaan en zo naar de parking aan Mac Donalds waar we weer in onze busjes kropen richting KV-stadion.
Dank aan iedereen die aan deze uitstap zijn of haar medewerking heeft verleend, hoe groot of klein ook. Dank aan de clarissen die hele hoenderhokken eieren hebben verdiend, want een paar uur later viel de regen met bakken uit de Mechelse lucht.
Juffrouw Marian